"นวลวรรณดี นวลวรรณเลิศ นวลวรรณประเสริฐ ดีเลิศประเสริฐดีมณีเด้ง"^^
เป็นประโยคแรก เพลงแรก หรือสิ่งแรกที่ผมได้เข้าสู่ประตูรั้วม่วง-เหลือง ถือเป็นก้าวแรกในการทำงานในวันนั้นที่ทำให้ผมได้มีชีวิตที่ดีในวันนี้ก่อนที่ผมจะเข้ามาทำงานในสถานศึกษาแห่งนี้ ผมก็เหมือนกับบุคคลโดยทั่วไปคือวิจัยฝุ่น หาการทำไม่ได้ หรือว่างงานนั้นเอง โดยในช่วงนั้นก็เครียดมากมาย เหมือนกับทุกคนๆละมั้งงงง^^ ในตอนนั้นคิดได้หางานทำ ต้องเป็นโรงเรียนดีๆ โรงเรียนใหญ่ๆ โรงเรียนเล็กไม่่ได้อยู่ในสายตาเลย เพราะความคิดในช่วงนั้นเอง เพราะการคิดเช่นนี้นิเองทำให้ผมตกงานแบบสบายๆๆไป 3 เดือน แต่หลังจากที่เพื่อน(ต่าย สุภกิจ)ผมคนหนึ่งเป็นครูอยู่ใกล้ๆบ้านผมเขาก็แนะนำให้มาสัมภาษณ์งานดู ผมก็ได้ลองไปสัมภาษณ์ที่โรงเรียนเล็กๆแห่งนี้ ที่มีชื่อว่า โรงเรียนนวลวรรณศึกษา
โรงเรียนแห่งนี้มีขนาดเล็กไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากนัก มีนักเรียนอยู่ไม่ถึง 300 คนมีครูอยู่ไม่ถึง 30 คน ต่างจากสิ่งที่วาดฝันถนัดเลย ในความคิดก่อนหน้าอยากที่จะอยู่โรงเรียนใหญ่ๆ มีนักเรียนมากๆ มีพื้นที่กว้างๆ ให้ผมได้สอนอย่างสนุก แต่กลับกลายเป็นการที่ได้มาอยู่ที่โรงเรียนเล็กๆ มีนักเรียนไม่มาก และ พื้นที่ไม่ได้กว้างเลย แห่งนี้ที่มีชื่อว่า โรงเรียนนวลวรรณศึกษา
แต่การที่อยู่โรงเรียนเล็กๆนิหละทำให้ผมได้เปลี่ยนแนวความคิด ชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่างของผมไป ได้เปลี่ยนความคิดในทุกอย่างไปหมดสิ้น ผมได้เรียนรู้ทุกอย่างจากโรงเรียนเล็กๆแห่งนี้ ได้เรียนรู้แนวความคิดต่างๆจากครูใหญ่ ครูใหญ่ได้สั่งได้สอนผมในทุกๆเรื่อง ท่านดีต่อผมมาก และจะมีโรงเรียนไหนบ้างในประเทศที่จะพบครูใหญ่ได้ทุกเวลาและเข้าถึงท่านได้ทุกนาที ผมคงบอกได้เลยคงมีแต่ที่โรงเรียนนี่ละ^^ รวมไปถึงครูท่านอื่นๆที่ได้ให้ความรู้ใหม่สิ่งต่างๆกับตัวผม คำแนะนำต่างๆกับตัวผม และสิ่งสำคัญข้อนี้ที่ทำให้ผมอาจจะทิ้งโรงเรียนแห่งนี้ไม่้ได้คือ การได้เรียนรู้ว่าจะพัฒนาโรงเรียนอย่างไรได้บ้าง อยู่ที่นี่ผมได้คิดและพัฒนาในทุกๆด้าน สร้างสิ่งต่างๆให้เกิดขึ้น แม้ว่ามันจะเหนื่อยแต่ก็คุมที่ได้เหนื่อยที่ได้ทำมันลงไป จนทำให้ผมคิดได้นะว่าการที่ไปอยู่โรงเรียนใหญ่ๆผมจะได้พัฒนาอะไรบ้างหรือเปล่า การที่ได้อยู่ที่นี่ทำให้ผมได้เปลี่ยนแปลงความคิด ชีวิตของผมไปอย่างสิ้นเชิง นี่ละคือ โรงเรียนที่สร้างตัวเราของผมครับ โรงเรียนนวลวรรณศึกษา
อยากรู้จริงๆ ว่า โรงเรียนแห่งนี้ได้พัฒนาคุณในด้านใดบ้าง และคุณได้ร่วมพัฒนาโรงเรียนนี้อย่างไร ...จะรออ่านตอนต่อๆ ไปนะคะ ...จะได้เห็นศักยภาพของชาว PE ก็ตอนนี้แหล่ะ :)
ReplyDeleteฝากอ่านบทความที่ตัวเองเขียนนี้อีกหลายๆ รอบนะคะ เพราะเราสามารถขัดเกลาภาษาให้สวยงามขึ้นเรื่อยๆ ได้อีกค่ะ