School & Me Story : น้ำตาแห่งความพยายาม
      
           จากวันนั้นที่พวกเราครูพลศึกษาได้ริเริ่มการออกกำลังกายในตอนเย็นทุกวันขึ้น พวกเราได้สอนได้เล่นกีฬากับพวกเด็กๆของเราทุกวันจนมีโอกาสได้เข้าแข่งขันกีฬาต้านยาเสพติด ซึ่งมีกีฬาสองประเภทที่ใช้แข่งขันก็คือ ฟุตซอล และแชร์บอล ฟุตซอลผู้ชาย ส่วนแชร์บอลจะเป็นผู้หญิง ซึ่งการแข่งขันจะเป็นการแข่งขันแบบมินิลีก คือทีมหนึ่งจะต้องแข่ง 2 นัดเอาทีมที่ดีที่สุดสองทีมเข้ารอบสอง พวกเราครูพลศึกษาจึงรวมคนเพื่อที่จะส่งนักเรียนเข้าแข่งขันในนามโรงเรียนนวลวรรณศึกษา 
      
           ผมได้โอกาสคุมนักกีฬาแชร์บอลหญิง ในช่วงแรกของการฝึกซ้อมกีฬาแชร์บอลหญิงแน่นอน ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงแล้วเรื่องของปัญหาต่างๆย่อมมากตามมาด้วยไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของการกลับบ้านดึกไม่ค่อยได้ ผู้ปกครองมารับไม่ได้ และปัญหาอื่นๆอีกมากมาย พวกเราก็ต้องปรับเปลี่ยน ปรุงแต่งทีมของเราไปเรื่อยๆ การซ้อมผมพยายามให้เด็กของผมฝึกในทุกๆทักษะไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการสร้างความคุ้นเคยกับลูกบอล การเคลื่อนที่เคลื่อนไหวในสนาม การรับส่งบอล การยิงประตู การเรียนรู้การเล่นทีม รวมไปถึงการสร้างร่างกายให้มีความแข็งแรงพร้อมที่จะแข่งขันได้ตลอด 30 นาที เด็กๆได้ฝึกฝนกันอย่างตั้งใจ เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังที่อยากที่จะแข่งขันและอยากได้คำว่า ชัยชนะ แม้ว่าคำว่าชัยชนะจะไม่ได้มาง่ายก็ตาม แต่สิ่งแรกที่ผมได้เห็นจากเด็กๆกลุ่มนี้้คือความตั้งใจ ความทุ่มเท ผมไม่คิดหรอกนะครับว่าเขาจะทุ่มเทอะไรกันมากขนาดนั้น จนมีวันหนึ่งเด็กๆโทรหาผมเพื่อให้ผมมาซ้อมให้ในวันอาทิตย์ โดยเด็กๆให้เหตุผลว่าไม่อยากทิ้งเวลาเสียไปอย่างไร้ประโยชน์,,,,,,,แค่นี้ผมก็อยากจะบอกนะครับว่า อย่างน้อยแม้ทีมเราจะพ่ายแพ้อย่างยับเยินอย่างไรก็ตามแต่ผมก็ได้เห็นถึงการรักที่จะเล่นรักที่จะใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์แล้ว คุณผู้อ่านเห็นด้วยกับผมมั้ยครับว่าพวกเด็กๆเขาสร้างรอยยิ้มในหัวใจของผมได้นะครับ^^
      
            วันแข่งขันก็มาถึงเราเจอกับโรงเรียนดาราคาม ซึ่งเขาเป็นรองแชมส์เก่าเมื่อปีที่แล้ว สิ่งที่ผมสังเกตเห็นกับตัวเด็กๆก่อนการแข่งขันแมตส์นี้เด็กๆไม่มีท่าทีในการกลัว แต่เขาเต็มไปด้วยความหวังที่จะชนะ,,,,แม้สุดท้ายทีมของเราก็พ่ายแพ้ไปอย่างยับเยิน 84-0 การพ่ายแพ้นัดแรกบ่งบอกได้ถึงประสบการณ์ที่นักเรียนยังขาดอีกมาก การพ่ายแพ้นัดแรกทำลายความเชื่อมั่น ทำลายความตั้งใจของเด็กๆไปมาก ผมสังเกตเห็นได้จากเมื่อแข่งเสร็จเด็กๆเกิดร้องไห้ น้ำตาของเด็กแทบทุกคนไหลออกมาโดยที่เขาคงเสียใจ เจ็บใจ ที่เขาพ่ายแพ้ การแพ้คงจะยิ่งใหญ่ต่อพวกเขาเป็นอย่างมาก ผมและคณะครูก็ช่วยกันปลอบ เพราะการแพ้นัดนี้ก็ไม่ได้เสียหายอะไร เรายังไม่ได้ตกรอบเลย แต่เรายังมีอีกหนึ่งนัดที่จะแข่งขันถ้าเราชนะก็จะสามารถเข้ารอบได้เช่นกัน จากการพ่ายแพ้ในนัดแรก เด็กๆกลับมาฝึกซ้อมกันอย่างหนักอีกครั้ง พวกเด็กๆยังคงเชื่อมั่นว่าเขาจะสามารถขนะและผ่านเข้ารอบได้ ถ้าเราชนะ......
          
            การแข่งขันในนัดที่สองก็มาถึงเราแข่งขันกับโรงเรียนยุหมินพัฒนา ซึ่งถ้าใครชนะก็จะผ่านเข้าสู่รอบที่สองทันที ตามโรงเรียนดาราคามเข้ารอบไป การแข่งขันเป็นไปอย่างสนุกสนานเพราะทั้งสองโรงเรียนความสามารถไม่ได้แตกต่างกันมากนัก การแข่งขันจบลงด้วยผลสกอร์ 10-10 ซึ่งทำให้เราต้องแข่งขันต่อเวลา ผลสุดท้ายเด็กๆของเราก็เป็นฝ่ายแพ้ไปด้วยสกอร์ 20-10 แมตส์การแข่งขันในครั้งนี้จบลงด้วยเราพ่ายแพ้ทั้งสองนัด......

            เด็กๆของเราทุกคนร้องไห้กับความพ่ายแพ้อีกครั้งเป็นความพ่ายแพ้ที่ทำลายความตั้งใจของเขาอย่างมากอีกครั้ง การร้องไห้และการเสียใจ เป็นสิ่งธรรมดาที่ทุกคนล้วนที่จะเคยทำเวลาที่เราเสียใจ ดีใจกับสถานการณ์ต่างๆ ดีใจเมื่อเราประสบความสำเร็จเราก็ร้องไห้ด้วยความดีใจ หรือเมื่อเราต้องสูญเสียอะไรซักอย่างเราก็ร้องไห้ด้วยความเสียใจ การร้องไห้และการเสียน้ำตามันคงไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรเลย.....แต่การร้องไห้ของเด็กในครั้งนี้ผมเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าพวกเด็กๆเสียใจที่ต้องตกรอบ เสียใจที่ทำตามฝันที่อยากจะเข้ารอบต่อไปไม่ได้ พวกเขาร้องไห้ และร้องไห้ และร้องไห้ (ภาพในวันนั้นจะคงติดตาและติดอยู่ในใจของผมมาในวันนี้เลยครับ)

               เช้าวันต่อมาหลังจากผ่านวันพ่ายแพ้ไป การร้องไห้บ่งบอกได้ถึงความเสียใจที่มีต่อการเล่นกีฬา เด็กๆหลายๆคนยังคงมีอาการเสียดายและบางคนมีอาการเงียบขรึมไป ผมคิดได้อย่างหนึ่งในขณะนั้นว่า วันนี้จะยังมีเด็กๆมาฝึกซ้อมกีฬากับเราอีกหรือไม่ เพราะพวกเขาต้องเสียใจ ต้องเสียน้ำตากับกีฬานี้ถึง2ครั้งพวกเขาคงไม่อยากที่จะเล่นแล้วละในความคิดของผม(ใครจะอยากเล่นแล้วแพ้เนอะ) เย็นวันนั้นเด็กๆ เปลี่ยนชุดมาซ้อมและได้บอกกับผมว่าพวกเขาขอสู้ต่อไป เขาอยากที่จะชนะ เขาอยากที่จะพยายามต่อไปให้ถึงที่สุด การพูดของเด็กๆทำให้ผมยิ้มได้พร้อมที่จะสู้ต่อไปพร้อมกันกับเด็กแล้ว น้ำตาที่พวกเด็กเสียไปในวันนั้น มันจะเป็นน้ำตาแห่งความพยายามที่จะส่งผลให้พวกเด็กๆประสบความสำเร็จในข้างหน้าอย่างแน่นอน ผมเชื่อนะครับว่าในวันนี้เด็กๆจะยังไม่ประสบความสำเร็จในวันนี้แต่เขาจะมีความรักต่อการเล่นกีฬาไปอีกยาวนาน

            น้ำตาแห่งความพยายามในเรื่องนี้ผมอยากให้เห็นถึงความตั้งใจที่เด็กๆของผมเขาพยายามจนสุดความสามารถของเขานะครับ หลายๆคนอาจจะอ่านไม่เข้าใจนะครับผมก็ขอโทษด้วยจริงๆแต่อยากให้ลองใช้จิตใจของคนที่เป็นครู คนที่เป็นผู้ฝึกสอนดูนะครับ แล้วจะเข้าใจว่าการเสียน้ำตาของเด็กในวันนั้นมันมีค่าจริงๆครับกับครูคนนี้ มันสอนให้ผมเห็นถึงความพยายามอย่างต่อเนื่องของเด็กๆกลุ่มนี้และมันจะอยู่ในใจผมตลอดไปครับ.....^^